Την Κυριακή 5 Αυγούστου 2012, αγωνιζόμενοι κάτοικοι της Β.Α. Χαλκιδικής, εφαρμόζοντας ψήφισμα της Λαϊκής Συνέλευσης της περιοχής, πραγματοποίησαν πορεία προς την τοποθεσία Σκουριές, προκειμένου να υπερασπιστούν το βουνό Κάκαβος, το δάσος, το νερό και τις ζωές τους από τα συμφέροντα των χρυσοθήρων και τα επενδυτικά σχέδια της εταιρείας Ελληνικός Χρυσός που ανήκει στην καναδική πολυεθνική Eldorado Gold και τον όμιλο Μπόμπολα.

Στην τοποθεσία Χονδρό Δέντρο, ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις απαγόρευσαν στους κατοίκους να συνεχίσουν την πορεία τους στο βουνό και τους επιτέθηκαν, κάνοντας εκτεταμένη χρήση ασφυξιογόνων χημικών, κροτίδων κρότου-λάμψης και πλαστικών σφαιρών. Η συνεχής ρήψη ασφυξιογόνων και δακρυγόνων προκάλεσε πολλές εστίες φωτιάς στο δάσος, ενώ από τη χρήση πλαστικών σφαιρών τραυματίστηκαν αρκετοί διαδηλωτές. Οι συγκρούσεις συνεχίστηκαν μέχρι αργά το απόγευμα όταν οι κάτοικοι, αντιμετωπίζοντας τις συνεχείς επιθέσεις της αστυνομίας, αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν από το βουνό.

Το ίδιο βράδυ, πλήθος κάτοικοι συγκεντρώθηκαν για να διαδηλώσουν στην κεντρική πλατεία της Ιερισσού. Εντελώς απρόκλητα, δέχτηκαν επίθεση από διμοιρίες ΜΑΤ, με πρόσχημα υποτιθέμενες καταστροφές στο κτήριο του δημαρχείου και κατ’ απαίτηση του δημάρχου Πάχτα, που, ως γνωστόν, είναι άνθρωπος στην υπηρεσία της πολυεθνικής Eldorado Gold. Στις συγκρούσεις που ακολούθησαν μέχρι τα μεσάνυχτα, οπότε και αποχώρησαν τα ΜΑΤ από την Ιερισσό, τραυματίστηκαν αρκετοί από τους αντιστεκόμενους κατοίκους. Την επομένη, η αστυνομία εισέβαλε σε σπίτι στην Ιερισσό και συνέλαβε έναν από τους αγωνιζόμενους κατοίκους, και νέα οδοφράγματα στήθηκαν στην κωμόπολη μέχρι την απελευθέρωσή του.

Η ολοήμερη βάρβαρη επίθεση της αστυνομίας στους αγωνιζόμενους κατοίκους της περιοχής δεν ήταν παρά μία ακόμη προσπάθεια κατατρομοκράτησης όσων τολμούν να αντιστέκονται στην υποταγή και την παράδοση του τόπου τους και του μέλλοντός τους στα καταστροφικά σχέδια των χρυσοθήρων.

Είναι χαρακτηριστική η δήλωση του υπουργού δημόσιας τάξης Ν. Δένδια για την επίθεση της αστυνομίας στους αγωνιζόμενους κατοίκους της Β.Α. Χαλκιδικής: «Όπως και στη Χαλυβουργία, έτσι και σε αυτή την περίπτωση, θα εφαρμοστεί η νομιμότητα», εννοώντας ως νομιμότητα τα εκμεταλλευτικά συμφέροντα των βιομηχάνων (όπως ο Μάνεσης) και των πολυεθνικών, και ως εφαρμογή της την επιβολή της ωμής κρατικής βίας πάνω στους εργάτες και στις τοπικές κοινωνίες.

Εμείς, βρισκόμενοι αυτές τις μέρες στο χωριό Μεσοχώρα Τρικάλων για να συμβάλουμε με τις δικές μας δυνάμεις στον αγώνα για την προάσπιση του ποταμού Αχελώου από τα φράγματα και την εκτροπή του, καθώς και την προάσπιση του χωριού από τον αφανισμό του, και αναλογιζόμενοι τα γεγονότα που διαδραματίζονται στη Β.Α. Χαλκιδική, έχουμε να πούμε τα εξής: Τα όσα συμβαίνουν και σχεδιάζονται, όχι μόνο στη Β.Α. Χαλκιδική, αλλά και σε άλλα σημεία της χώρας, αποτελούν μέρος μιας συνολικότερης επίθεσης που έχουν εξαπολύσει το κράτος και το κεφάλαιο με στόχο τη φρενήρη λεηλασία της φύσης και την ανηλεή εκμετάλλευση της ανθρώπινης εργασίας, στόχοι που μπορούν να επιτευχθούν μόνο με εκτεταμένες και ανεπανόρθωτες καταστροφές του φυσικού κόσμου (στα βουνά, τα δάση, τα ποτάμια, τις λίμνες και τις θάλασσες) και πάνω στα ερείπια των ανθρώπινων κοινωνιών και τη βύθισή τους στον ολοκληρωτισμό και τη βαρβαρότητα.

Ο αγώνας ενάντια στην καταστροφή του όρου Κάκαβος και της Β.Α. Χαλκιδικής, όπως και ο αγώνας ενάντια στην καταστροφή του Αχελώου και τον αφανισμό της Μεσοχώρας, είναι και αγώνας όλων μας, όλων όσοι εναντιωνόμαστε στη λεηλασία της φύσης και στην εξαχρείωση των κοινωνιών από τους σύγχρονους κονκισταδόρες, τις μαφίες της εξουσίας και του χρήματος, και τους πάσης φύσεως λακέδες και υπηρέτες τους.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ Β.Α. ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΤΑ ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ ΧΡΥΣΟΥ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΙ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ, ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Συνέλευση της Αυτόνομης Συνάντησης Αγώνα στον Αχελώο

{Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι στο Αγρίνιο, Πρωτοβουλία Αγώνα για τη Γη και την Ελευθερία (Αθήνα), Αναρχική Ομάδα “Δυσήνιος Ίππος” (Πάτρα), Σύντροφοι-ισσες από την Άρτα, την Αθήνα, τη Λάρισα, την Καρδίτσα, το Μεσολόγγι και την Ηγουμενίτσα}

Ο ρατσισμός είναι το δόγμα που αναπτύσσεται με σύνδεσμο συγκεκριμένα γνωρίσματα όπως π.χ. εθνικά, θρησκευτικά, πολιτιστικά, προκειμένου να αναγάγει μια ομάδα αντίστοιχα (κοινωνική, φυλετική, θρησκευτική), ως υπέρτερη άλλων. Το πιο συνηθισμένο είδος ρατσισμού, και αυτό που έχει δώσει την αρχική ονομασία στην λέξη (εκ της ιταλικής (“ράτσα”) razza = φυλή), είναι ο φυλετικός ρατσισμός.
Ο ρατσισμός υποβόσκει μέσα στις κοινωνίες και συντηρείται μέσα από σάπιες αντιλήψεις που είναι εχθρικές προς την αρμονική συνύπαρξη των ανθρώπων, ενώ παράλληλα ευνοεί την κάθε είδους «ομοψυχία» που εξυπηρετεί τα σχέδια των εκάστοτε εξουσιαστών.
Σήμερα μέσα σε μια οικονομική και κοινωνική κρίση, κράτος – ΜΜΕ χρησιμοποιούν ως αποδιοπομπαίο τράγο τους μετανάστες. Τους κατηγορούν για την ανεργία, την εγκληματικότητα και την εξαθλίωση, παρόλο που μικρά και μεγάλα αφεντικά, έχουν γευτεί ένα σημαντικό κομμάτι της ψευτοευημερίας, χτισμένο με τις πλάτες, το αίμα και τον ιδρώτα τους.

Ο φόβος, ο λαϊκισμός και η υπεροψία σε συνδυασμό με την άγνοια και την ημιμάθεια πολύ εύκολα μπορούν να μετατραπούν σε φανατισμό, ξενοφοβία και μισαλλοδοξία.
Εξάλλου δεν είναι καθόλου δύσκολο πάνω στις βάσεις του ατομισμού, της αδιαφορίας, της αλλοτρίωσης και της κοινωνικής -πολιτισμικής φτώχιας που έχει επιβάλλει ένα καταναλωτικό και εγωκεντρικό life style, να τροφοδοτηθεί και να αναδυθεί το τέρας του φασισμού.
Μέσα σε έναν κόσμο που κυβερνάει το χρήμα, η βία και η εκμετάλλευση, οι ισορροπίες είναι τόσο λεπτές, που είμαστε όλοι εν δυνάμει «ξένοι», «απόβλητοι», «παρείσακτοι», «αναλώσιμοι».

Να δημιουργήσουμε δομές αλληλεγγύης και αλληλοσεβασμού, για να χτίσουμε ένα κόσμο ισότητας δικαιοσύνης και ελευθερίας.

Αντιφασιστική Συσπείρωση Άρτας

Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΩΝ ΔΟΥΛΩΝ
Ή Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΚΟΤΖΑΜΠΑΣΗΔΩΝ
ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΕΣΠΟΤΑΔΩΝ;

(Οι Έλληνες αναμεταξύ των λέγουν, ότι τρεις είναι αι πληγαί του τόπου των, οι επίσκοποι (πρώτοι ούτοι), οι κοτζαμπάσηδες (δεύτεροι), και οι Τούρκοι τελευταίοι).
(WIL. GELL, “NARATIVE OF A JOURNEY IN THE MOREA”, LONDON 1823)

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ’21

Ντέρτι που τόχουν τα βουνά, παράπονο κι οι κάμποι
για δυό σουδενιωτόπουλα που σηκώθηκαν κλέφτες
τόνα το λένε Καγιαρτζή, τάλλο το λεν Μπακάλη
κι η μάνα του τού έλεγε κι η μάνα του τού λέει
– Δήμο μ’ για κάτσε φρόνιμα να γίνεις νοικοκύρης
για ν’ αποχτήσεις πρόβατα, για ν’ αποχτήσεις γίδια,
χωριά κι αμπελοχώραφα, κοπέλια να δουλεύουν.
– Μάννα μου εγώ δεν κάθομαι να γίνω νοικοκύρης…
και νάμαι σκλάβος των Τουρκών, κοπέλι στους γερόντους.

Από τους επίσημους ιστορικούς μας και αυτούς της παραδοσιακής και μη αριστεράς ο αγώνας του ’21 παρουσιάζεται σαν αγώνας «υπέρ πίστεως και πατρίδος» (Παπαρηγόπουλος) μέχρι και «εθνικοανεξηρτησιακός» αγώνας, που, άντε να είχε και λίγο κοινωνικό χαρακτήρα ή σαν αστική επανάσταση.

Η 25η Μαρτίου έχει καταντήσει μια γιορτή, που χρησιμοποιείται από το κράτος σε μια προσπάθεια να οικειοποιηθεί και να εκμεταλευτεί το ’21. Εξωραίζει γνωστές φιγούρες της εκμεταλεύτριας τάξης της εποχής, ακριβώς επειδή υπάρχουν τα σημερινά αντίστοιχά τους, κι έτσι έχουμε: το παπά πού υψώνει το λάβαρο, τον αγωνιστή καλαμαρά (Φαναριώτη), την ηρωική πλοιοκτήτρια Μπουμπουλίνα, τους οργανωμένους αγωνιστές έμπορους και γουναράδες Φιλικούς, τους τσιφλικάδες προύχοντες που έκαναν, λέει, Εθνοσυνέλευση για να μεθοδεύσουν τον αγώνα. Κατά παραχώρηση, κοντά σ’ αυτά τα ιερά τέρατα αναφέρονται ο Μακρυγιάννης, ο Καραϊσκάκης, ο Διάκος κ.λ.π. Σαν φτωχός συγγενής δε παρουσιάζεται ο λαός.

Πέρα απ’ αυτά και εξαιτίας όλων αυτών, αν μας έλεγαν ξαφνικά «25 Μαρτίου», το πρώτο πράγμα που θα σκεφτόμασταν θα ήταν οι σημαίες κι οι σημαιούλες, παρελάσεις γυμνασίων και στρατού, τριήμερος αργία μετ’ αποδοχών – κάθε άλλο παρά η επανάσταση του ’21.

« … άπας ο λαός, και ιερείς και στρατιωτικοί και πολιτικοί και ναυτικοί και έμποροι και λόγιοι και γεωργοί, πάντες ενί λόγω οι κάτοικοι, ώρμησαν ομοθυμαδόν εις τα όπλα, και ηγωνίσθησαν μετά θαυμαστής αφοσιώσεως και καρτερίας τον ιερόν υπέρ πίστεως και πατρίδος αγώνα». (Κ. Παπαρηγόπουλος)

Οι γεωργοί του Παπαρηγόπουλου – που καταδέχτηκε να τους τσοντάρει στο τέλος – είναι οι εξαθλιωμένοι κολήγοι, είναι αυτοί που ξεκίνησαν και σήκωσαν όλο το βάρος του αγώνα. Ο υπόλοιπος «άπας λαός» του τα είχε κάνει πλακάκια με τους Τούρκους και έγδερνε μαζί τους τούς γεωργούς – του. Υπήρχαν λοιπόν κοινωνικές τάξεις με συγκρουόμενα και ανταγωνιστικά συμφέροντα, εκμετάλευση – καταπίεση κι όχι άσπρο – μαύρο, βάρβαροι και πολιτισμένοι, μωαμεθανοί και χριστιανοί. τσάμικος και τσιφτετέλι.

Ο ΚΛΗΡΟΣ

Εγώ τον ζυγόν δεν τον γνωρίζω δυό ποθώ, και μα τας εικόνας,
τρώγω, πίνω, ψάλλω μ’ ευθυμία άσπρα πολλά και καλάς κοκώνας.
αυτή του τούρκου η τυραννία περί της Ελλάδος πού λέτε
εις εμέ είναι ζωή μακαρία, δεν με μέλει κι ας τυραννιέται
Αφού το ράσον τούτο φόρεσα μα αν βαστάζει χωρίς να στενάζει
πλέον τινά ζυγόν δεν εγνώρισα όλος τάς αμαρτίας εβγάζει.

Ο κλήρος στην τουρκοκρατία είχε μεγάλα προνόμια που τα είχε δώσει ο ίδιος ο Σουλτάνος, για να μπορεί μέσω του κλήρου να κυβερνάει (δηλαδή να ληστεύει), καλύτερα τους ραγιάδες. Είχε διοικητικές και δικαστικές αρμοδιότητες. Το πόσο περιζήτητη ήταν η θέση του πατριάρχη φαίνεται από το ότι ο Σουλτάνος έβγαζε σε πλειστηριασμό τον πατριαρχικό θρόνο, και οι υποψήφιοι πατριάρχες πλήρωναν πολλά λεφτά για να προτιμηθούν.

μερικά παραδείγματα

1476 – Ο Συμεών Τραπεζούντιος έδωσε 1.000 φλουριά πεσκέσι στον σουλτάνο.
1572 – Ο Ιερεμίας 2.000 φλουριά και άλλες 2.000 στον διάδοχο Μουράτ.
1584 – Ο Παχώμιος Πατέστας ανέβασε το πεσκέσι σε 10.000 δουκάτο και έστειλε στην φυλακή τον προηγούμενο πατριάρχη.
1604 – Ο Λεόντιος Λαρίσης 10.000 άσπρα.
1755 – Ο Χίου Διονύσιος 6.000 άσπρα.
(Αθ. Υψηλάντη, «Τα μετά την άλωσιν»)

Ας δούμε τι λέει για τον κλήρο ένας συγγραφέας της εποχής

«…η Σύνοδος αγοράζει τον πατριαρχικόν θρόνον από τον οθωμανικόν αντιβασιλέα δια μίαν μεγάλη ποσότητα χρημάτων. Έπειτα τον πωλεί ούτινος δώσει περισσότερον κέρδος και τον αγοραστήν τον ονομάζει Πατριάρχην. Αυτός λοιπόν δια να ξαναλάβει τα όσα εδανείσθη δια την αγοράν του θρόνου, πωλεί τας επαρχίας ήτοι τας αρχιεπισκοπάς, ούτινος δώσει περισσοτέραν ποσότητα και ούτως σχηματίζει τους αρχιεπισκόπους, οι οποίοι πωλώσι εις τους χριστιανούς, δηλαδή γυμνώνουσι τον λαόν δια να εβγάλωσι τα όσα εξόδευσαν».

Στη συνέχεια διαβάζουμε ότι οι αφορισμοί ιδιαίτερα στην Πάτρα και στα Γιάννενα ήσαν τόσο συχνοί που ένας ξένος θα νόμιζε ότι ο αφορισμός είναι στο τελετουργι- κό της λειτουργίας.

(Στις ηγεμονίες της Μολδοβλαχίας, οι Επίσκοποι σε συνεννόηση με τον φαναριώτη ηγεμόνα επέβαλαν νηστεία επί ένα εξάμηνο για να εισπράτουν τα πρόστιμα από τους παραβάτες. «Σύγγραμα περί των Φαναριωτών Μάρκου, Φίλιππα Ζαλώνη», Παρίσι 1831).

Με το παραμικρό λοιπόν και ιδίως για χρηματικά ζητήματα, αφόριζαν τον κόσμο και τον τρομοκρατούσαν για να μη φέρνει αντίρρηση και να πληρώνει.

Και συνεχίζει «Οι Επίσκοποι πέρνουσιν τόσους ληστάς, δια να είπω έντζι, εις τα χωριά της επισκοπής των και τους δίνουσι τον τίτλον ή του πρωτοσυγγέλου ή του αρχιμανδρίτου ή άλλου τάγματος, οι οποίοι άλλο δεν ηξεύρουσι παρά να γράφουν τα ονόματα των χριστιανών με όλην την ανορθογραφίαν καί να προφέρωσι (να λένε) το “να είσαι κατηραμένος”, “να έχεις την ευχήν, καί “δος μοι”. Αυτοί έχουσι ένα κιβωτίδιον γεμάτο από ανθρώπινα κόκκαλα και κρανία τα οποία ασημώνουσι και έπειτα ονοματίζουν, άλλα μεν του αγίου Χαραλάμπους, άλλα δε του αγίου Γρηγορίου. Δεν αφήνουν άγιον χωρίς να έχουν κόκκαλό του».
«Ελληνική Νομαρχία» υπό Ανωνύμου του Έλληνος, Παρίσι 1805.

——————————————————————————————-
«Οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι δεσμεύουσι φορτία βαρέα και δυσβάστακτα και επιτιθέασιν επί τους ώμους των ανθρώπων, τω δε δακτύλω αυτών ου θέλουσι κινήσαι αυτά».
(Ναζωραίος. 23,4, Κατά Ματθαίο)
————————————————————————————————

Η οικονομική κατάσταση της Εκκλησίας

Τα εκκλησιαστικά χτήματα ήσαν το 1/4 ή σχεδόν το 1/3 της Ελληνικής γης. (Αν φαίνεται απίστευτο, ας σκεφτεί κανείς ότι σήμερα στην Κύπρο η Εκκλησία έχει το 43% της καλλιεργήσιμης γης, δηλαδή, σχεδόν, τη μισή Κύπρο).

Από τα 68 χωριά της Χίου η Εκκλησία είχε τα 32 ιδιοκτησία της και συντηρούσε 300 μοναστήρια και 700 εκκλησίες και παρεκκλήσια και πολλά μοναστήρια.

Ο κάθε χριστιανός ήταν υποχρεωμένος να δίνει το 1/3 από τα εισοδήματά του στην Εκκλησία. Επί πλέον υπήρχε ειδική φορολογία για τον Πατριάρχη, 12 άσπρα ανά οικογένεια και ένα φλουρί ανά ιερέα, και άλλα τόσα για τον αρχιερέα.
(Ιστορία Πιπινέλη, σελ. 35)

Ο Κλήρος σε σχέση με τους Ραγιάδες

Οι κληρικοί όχι μόνο ανάγκασαν, σαν φοροειοπράκτορες, τους φτωχούς χωρικούς να ζητάνε βοήθεια από τους Τούρκους αλλά προκαλούσαν την αγανάχτηση ακόμα και των Τούρκων πασάδων για τη συμπεριφορά τους απέναντι στο φτωχό λαό. Ο γιος του Αλή Πασά, ο Βελής, πού ήταν αιμοχαρής, φάνηκε ευσπλαχνικώτερος από τον Θεοσεβέστατον και Παναγιώτατον Δεσπότη της Λάρισας Πολύκαρπο, γιατί κατήγγειλε στον Πατριάρχη τις αρπαγές του Δεσπότη σε βάρος της φτωχολογιάς. Μα το Μεγάλο Πατριαρχείο, όπως φαίνεται στην απάντησή του, δικαίωσε τον Δεσπότη. (Πατριάρχης ήταν ο Κύριλλος).

Σώθηκε εγκύκλιος του Μητροπολίτη Μονεμβασίας Χρύσανθου Παγώνη, στους παπάδες και τους χριστιανούς της ενορίας του που τους συνιστούσε υποταγή.
(έγγραφο της εθνολογικής εταιρείας 7231)

Ο Πατριάρχης Γρηγόριος Ε’ με εγκύκλιο του προς όλους τους Δεσποτάδες και τους Υδραίους συνιστούσε τυφλή υποταγή στο Σουλτάνο. Κυκλοφόρηοε ένα βιβλιαράκι με τον «Πατρική διδασκαλία εις ωφέλειαν των ορθοδόξων χριστιανών». Σ’ αυτό τονίζεται αδιάκοπα το παραμύθι πως οι δυστυχισμένοι σ’ ετούτη τη ζωή είναι οι τυχεροί γιατί θα είναι οι εκλεκτοί στην άλλη…

Ξέρετε γιατί ο θεός γκρέμισε την Βυζαντινή Αυτοκρατορία και έφερε τους τούρκους; Το έκανε για το καλό των χριστιανών! Να τι λέει:

«Ίδετε λαμπρότατα τι οικονόμησεν ο Άπειρος εν ελεεί και Πάνσοφος ημών Κύριος, ήγειρεν εκ του μηδενός την ισχυράν αυτήν βασιλείαν των Οθωμανών αντί της των Ρωμαίων (Ελλήνων δεν μπορούσε να πει) και ύψωσεν την βασιλείαν αυτήν των Οθωμανών περισσότερον από κάθε άλλην, δια να πιστοποιήσει εις πάντας τους πιστούς ότι με αυτόν τον τρόπον ευδόκησε να οικονομίσει μέγα μυστήριον, την σωτηρίαν δηλαδή εις τους εκλεκτούς του λαούς».

Από κάτι τέτοια πρέπει να βγήκε κι η παροιμία «Σφάξε με Αγά μου ν’ αγιάσω».

– Τώρα το αν κρεμάστηκε ο Γρηγόριος ο Ε’ είναι άλλη ιστορία. Οι Τούρκοι για να τρομοκρατήσουν τους ραγιάδες και να καταστείλουν την επανάσταση έπρεπε να κρεμάσουν κάποιον και ο Πατριάρχης ήταν το πιο ιδανικό θύμα.

Όσο για το λάβαρο του Παλαιών Πατρών Γερμανού είναι ψέμα μαγειρεμένο από την μετά την επανάσταση άρχουσα τάξη. Στην Μονή Αγίας Λαύρας, όχι μόνο δεν υψώθηκε κανένα λάβαρο, αλλά εκεί εκδηλώθηκε η λυσσαλέα προσπάθεια των Επισκόπων και των προεστών να πνίξουν την επανάσταση. Γι’ αυτό οι κλέφτες της περιοχής έστειλαν στο μοναστήρι επιτημητικό έγγραφο. Από έγγραφο του Γενικού Αρχείου του Κράτους, πού δημοσίευσε ο Πρωτοψάλτης, προκύπτει ότι το 1851 για πρώτη φορά γίνεται λόγος για λάβαρο, και αυτό μάλιστα δεν ήταν της Αγίας Λαύρας.

ΟΙ ΚΟΤΖΑΜΠΑΣΗΔΕΣ

Μ’ είχε η Χώρα Προεστό Δέκα στους πλούσιους έριχνα
μ’ είχε η Χώρα πρώτο στις χήρες δεκαπέντε
κι αντάριχνα το πρόστιμο στη δόλια τη φτωχολογιά
και το βαρύ τεφτέρι έριχνα τριανταπέντε.

Οι Κοτζαμπάσηδες ή Προεστοί ή Προύχοντες ή Πρόκριτοι ή Γέροντες ή Καλλικάντζαροι – όπως τους έλεγε ο λαός – ήσαν οι μεγαλοχτηματίες που μαζί με τον Ανώτερο Κλήρο αποτελούσαν την ηγετική τάξη στην Ελλάδα κατά την Τουρκοκρατία.

Είχαν διοικητικές, δικαστικές και αστυνομικές αρμοδιότητες. Επιπλέον μάζευαν τους φόρους. Έτσι κατάντησαν να είναι δυνάστες του λαού χειρότεροι από τους Τούρκους.

Ο Κοτζαμπάσης είχε το δικαίωμα να δικάζει όλες τις κοινωνικές υποθέσεις και ν’ αποφασίζει χωρίς να μπορεί να επέμβει καμμιά Τουρκική εξουσία. Η πιο συνηθισμένη ποινή ήταν ο φάλαγγας.
Από το Αρχείο της Κοινότητας Ύδρας.

Η οικονομική κατάσταση των Κοτζαμπάσηδων

Πριν την επανάσταση υπήρχαν Έλληνες τσιφλικάδες με περιουσίες μεγαλύτερες κι απ’ αυτές των Τούρκων, όπως: Οι Δεληγιανναίοι πού είχαν τσιφλίκια στην Ηλεία, Γορτυνία και Ολυμπία. Οι Νοταραίοι στην Πελλήνη. Οι Λονταίοι στην Αγειάλεια. Ο Σύντυχος είχε 40 τσιφλίκια στη Γορτυνία, ο Κοίλος 30 τσιφλίκια στην Ηραία.

Ο ιστορικός Οικονόμου μας λέει: «Κατά τα τελευταία προ της Επαναστάσεως έτη εις την Πελοπόννησον, Στερεάν Ελλάδα, Ήπειρον και Θεσσαλίαν η καλλιεργημένη έκτασις η οποία ανήκε εις τους Τούρκους και εις το Τουρκικόν Δημόσιον μόλις έφθανε τα 6.368.720 στρέμματα έναντι 9.521.200 στρέμματα πού ανήκαν ατούς Έλληνες (διάβαζε τσιφλικάδες)».

Οι Κοτζαμπάσηδες σε σχέση με τους Ραγιάδες

Πολλές φορές η φτωχολογιά ζήταγε την βοήθεια των Τούρκων για να γλυτώσει από τους Κοτζαμπάσηδες.

Το 1816 οι κάτοικοι της Άνδρου ζητάνε την βοήθεια του Γιουσούφ Εφέντη:
«Ενδοξότατε και Μεγαλοπρεπέστατε Γιουσούφ Εφέντη, την Ενδοξότητά σου ταπεινώς προσκυνούμεν ημείς οι ταπεινοί σκλάβοι σου. Η χρεία και η ανάγκη μας παρακινούν ελπίζοντες στην ευσπλαχνία σου (…) στο να σου φανερώσωμεν και εγγράφως τα όσο αδίκως και παραλόγως μας έχει παρμένα ο Γραμματικός Αντωνάκης Καμπάνης στο τεφτέρι του Γραμματιλικίου του (…) επειδή δια να στρωθεί τεφτέρι, δεν κάνει σύναξην παρά την πάλαιαν συνήθειαν του χωριού μας αλλά συνάζει κάποιους λωλούς οι οποίοι όντας μεθυσμένοι απ’ αυτόν, δεν μας αφήνουν να ομιλήσουμε εκείνο το οποίο ήτο παλαιά συνήθεια και τα δίκαιον και σου εφανερώσαμεν ότι είμεθα ευχαριστημένοι και δεόμεθα εις τον θεόν να σου χαρίζει χρόνους και να ευτυχήσει το ντοβλέτι σου».

Οι κάτοικοι της Σκύρου ζητάνε την βοήθεια του Καπουδάν Πασά:
«Βλέποντες την αθλίαν κατάστασιν της κοινότητας και δοκιμάζοντες τα μύρια κακά και ζουλούμια, όπου μας έχουν πουλημένους αυτοί οι διοικηταί κοτζαμπάσηδες και μας κατήντησαν από τα βαρύτατα δοσίματα και ζημίες δια να κατασκορπιστούμε από την νήσον μας ρίχνοντας μας τεφτέρι ανυπόφερτο έξω από τις δυνάμεις μας»…
(Δ. Παπαγεωργίου, ιστορία της Σκύρου, 1909)

Σε πολλές περιπτώσεις οι ραγιάδες είχαν ξεσηκωθεί και πήραν τις περιουσίες των κοτζαμπάσηδων. Οι καλικάντζαροι ζητούσαν την βοήθεια του Σουλτάνου.

Στη Σάμο μάλιστα οι αγρότες αγρίεψαν και έδιωξαν εντελώς τούρκους και κοτζαμπάσηδες από το νησί από το 1809 μέχρι το 1813.

Την εποχή εκείνη μετά το 1806, υπήρχαν δύο κόμματα (ταράφια) που συμμετείχαν και τούρκοι και κοτζαμπάσηδες – γιατί βέβαια τα συμφέροντά τους ήσαν ίδια. Υπόγραψαν μάλιστα επίσημο συμφωνητικό να αλληλοϋποστηρίζονται όταν ξεσηκώνεται ο λαός. (το συμφωνητικό υπάρχει στο αρχείο του Λόντου. τόμ. Α,91).

Όταν η επανάσταση ήταν στην αρχή της οι κοτζαμπάσηδες και οι επίσκοποι την χτύπησαν με κάθε μέσο. Βοήθησαν τους Τούρκους στον μεγάλο διωγμό των κλεφτών που έγινε εκείνα τα χρόνια και συνεργάστηκαν στην εξόντωση των Πετμεζαίων. Κουμανιωταίων, Κολοκοτρωναίων και των Πλαπουταίων.

«Μετά την εξόντωση των κλεφτών, έμειναν απόλυτοι κυρίαρχοι οι προύχοντες. Στον Μωριά οι Προεστοί και οι μοναχοί του Μεγάλου Σπηλαίου, της Αγίας Τριάδος και Μονής Ταξίαρχων, έσπευσαν να δηλώσουν υποταγή εις τους Τούρκους».
«Οι Τούρκοι τους έδωσαν προνόμια με Φιρμάνια».
(Γ. Παπανδρέου, «Καλαβρυτινή Επετηρίς»)

Εμείς καλά καθόμαστεν εδώ στον ξένο τόπο
Κι αν μας πειράξουν τίποτα της Πάτρας οι γιαγάδες,
Τότε θα μας γνωρίσουνε, τότε θα μας ειδούνε.
Θα ειδούν το Γιάννη του παπά, το γιο του Παπαντρέα,
Πώς πιάνει σκλάβους ζωντανούς, σκλάβους Κοτσαμπασήδες,
Πιάνει και τον Αχμέτ Αγά, της Πάτρας τον βοϊβόντα.

«Το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθινό».
Διονύσιος Σολωμός.

ΟΙ ΦΑΝΑΡΙΩΤΕΣ

«Ευγενείς Βοϊάριδες (ηγεμόνες)
…Ας αφήσωμεν εις τους φιλοσόφους την φροντίδα να πείσουν τους πτωχούς ότι η ζωή των πλουσίων είναι δυστυχής, και ότι δεν μπορεί μήτε πρέπει να είναι επιθυμητή. Φίλοι η ηθική αύτη είναι καλή διά τον κοινόν λαόν, και όχι δι’ ημάς. Ας σπεύσωμεν να πλουτίσωμεν. Είναι αληθές, ότι πρέπει να κουρεύσωμεν βαθέως τα μαλλία των προβάτων μας…».
(Παρμένο από το βιβλίο του Μάρκου Φιλίππου Ζαλώνη «”Σύγγραμα περί των φαναριωτών», Παρίσι 1831. Ο συγγραφέας ήταν παρών, όπως λέει, στην παραπάνω ομιλία φαναριώτη ηγεμόνα).

Οι Φαναριώτες ξεκίνησαν σαν διερμηνείς της Υψηλής Πύλης για να φτάσουν το 1731 στο αξίωμα του διοικητή των επαρχιών Βλαχίας και Μολδαβίας.

Όταν αναλάμβανε ο Φαναριώτης ηγεμόνας τα καθήκοντά του, οι ντόπιοι προύχοντες έσπευδαν να του κάνουν πανάκριβα πολυτελή δώρα, για τα δώρα του ηγεμόνα κρατούσαν ειδικές καταθέσεις στις; τράπεζες της Πόλης. Ο Φαναριώτης ηγεμόνας έπρεπε κι αυτός με τη σειρά του να δώσει πανάκριβα δώρα στο Σουλτάνο. Ο Σουλτάνος για να παίρνει πιο πολλά δώρα άλλαζε ταχτικά τους ηγεμόνες και από την άλλη μεριά, ο Φαναριώτης επειδή φοβόταν ότι θα τον διώξουν σύντομα, έγδυνε τους κατοίκους για να μαζέψει όσο μπορούσε μεγαλύτερη περιουσία. (Μόνο το ταξίδι του ηγεμόνα από την Πόλη στην Μολδοβλαχία κόστιζε κάπου ένα εκατομμύριο χρυσά φράγκα, δηλαδή πάνω από ένα δισεκατομμύριο σημερινές δραχμές). Όλες αυτές οι αβροφροσύνες των δώρων κατέληγαν φυσικά στη ληστεία του λαού πού πλήρωνε τα σπασμένα.

Ο Φαναριώτης ηγεμόνας τσέπωνε, εκτός από το χαράτσι πού ήταν κεφαλικός φόρος, και το 1/10 από το εισόδημα των προβάτων και των μελισιών, όλες τις εισπράξεις από το αλάτι και από τα τελωνεία και επίσης κληρονομούσε τους αρχιμανδρίτες πού άφηναν τεράστιες περιουσίες. Επειδή οι Φαναριώτες εμάζευαν αμέτρητο πλούτη, για να μην φαίνονται στον κόσμο έκαναν αγορές με άλλα ονόματα ή έκαναν καταθέσεις σε διάφορες τράπεζες στην Ευρώπη.

Κατά τα άλλα «Οι Φαναριώτες μεταλαμπαδεύουν τον ελληνικόν πολιτισμόν εις τας ηγεμονίας της Βαλκανικής». (Ιστορία Γ’ Λυκείου, σελ. 83) Ι

ΟΙ ΒΙΟΤΕΧΝΕΣ – ΕΜΠΟΡΟΙ – ΚΑΡΑΒΟΚΥΡΑΙΟΙ

Γύρω στα 1800 υπήρχαν στην Τουρκοκρατούμενη Ελλάδα πολλές βιοτεχνίες. Στην βιοτεχνία απασχολούνται 40 ώς 50 χιλιάδες άτομα. Τα κεφάλαια πού διακινούνται είναι πενήντα εκατομμύρια χρυσά φράγκα (το καθαρό εθνικό εισόδημα ήταν τότε 200 εκατομμύρια χρυσά φράγκα), με ετήσιο κέρδος 12 ως 30%.

Στη θάλασσα υπήρχαν 300 καράβια άνω των 100 τόνων με επενδυμένα κεφάλαια 50 εκατομμύρια χρυσά φράγκα. (Οι Κουντουριωταίοι, από τους μεγαλύτερους καραβοκυραίους, είχαν μετρητά μόνο 10 εκατομμύρια χρυσές δραχμές που αντιστοιχούν περίπου σε 30 δισεκατομμύρια σημερινές δραχμές).

Η εμπορική δραστηριότητα των καραβοκυραίων εμπόρων και εμπόρων της ξηράς, φτάνει και έξω από τα σύνορα της Ελλάδας και φτιάχνονται παροικίες στο εξωτερικό όπως στην Τεργέστη, Γερμανία, Παραδουνάβιες χώρες, Μικρασία, Σμύρνη, Οδυσσό.
(«Εθνική και Κοινωνική συνείδηση στην Ελλάδα», Κωστή Μοσκώφ, Θεσ/νίκη 1972)

ΚΟΛΛΗΓΟΙ ΚΑΙ ΦΤΩΧΟΑΓΡΟΤΕΣ

Ήλιε μ’ και τι πολύ άργησες
κι αργείς να βασιλέψεις
σε βλαστημάει η εργατιά
κι οι ξενοδουλευτάδες.
Σε βλασφημούν και τα μωρά
στις νάκες κρεμασμένα.

Οι φτωχοί αγρότες ή ήσαν μικροϊδιοκτήτες ή κολλήγοι στους Τούρκους και Έλληνες τσιφλικάδες.

Οι μικροϊδιοκτήτες ήσαν μεν λίγοι στα ορεινά άγονα μέρη.

Οι περισσότεροι αγρότες δούλευαν κολλήγοι. Τα τσιφλίκια δουλευόντουσαν μ ι σ ά ρ ι κ α, δηλαδή ο κολλήγος έδινε τη μισή σοδειά στον τσιφλικά και τ ρ ι τ ά ρ ι κ α, δηλ. ο κολλήγος έδινε το ένα τρίτο στον τσιφλικά.

Εκτός από τον σπόρο που τον έβαζε ο τσιφλικάς, όλα τα άλλα έξοδα ήσαν μισά-μισά. Τα σπίτια που έμεναν οι κολλήγοι (αχυρένιες καλύβες) ήσαν του τσιφλικά. Οι κολλήγοι αγοράζονταν και πουλιόντουσαν μαζί με τη γη. Ο περιηγητής Μπουκεβίλ λέει ότι χρησιμοποιούσαν κολλήγους για να σέρνουν το αλέτρι γιατί κόστιζαν φθηνότερα από ένα γαϊδούρι.

Όσο μεγάλωνε η καταπίεση από τους Τουρκικούς διωγμούς και η άγρια εκμετάλευση των τσιφλικάδων οι αγρότες φεύγαν για τα πιο ορεινά μέρη. Έτσι γύρω στα 1800, στα πεδινά της Πελοποννήσου κατοικούν 215.000 άτομα ενώ στα ορεινά 290.000.

Τη φετεινή την άνοιξη, τούτο το καλοκαίρι,
Βουλιέμαι μια, βουλιέμαι δυό, βουλιέμαι τρεις και πέντε.
Βουλιέμαι κλέφτης να γενώ, κλέφτης να συριανήσω.
Θα πάρω το ντουφέκι μου, θα ζώσω το σπαθί μου.
Να πα να βρω τους φίλους μου και τους μπραζέρηδές μου.
Να βγω σιαπάνου στα βουνά, τι θα με φαν οι κάμποι…

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Όπως είδαμε οι Βιοτέχνες, οι Έμποροι και οι Καραβοκυραίοι (οι ισχυροί του χρήματος) και οι φτωχοί αγρότες είναι οι τάξεις που είχαν διαφορετικούς λόγους η κάθε μία να επαναστατήσουν.

Οι ισχυροί του χρήματος γιατί θέλαν δικό τους κράτος για να μπορούν να κάνουν ελεύθερα τις δοσοληψίες τους (οι νόμοι του Σουλτάνου ήταν απαρχαιωμένοι και εξυπηρετούσαν άλλες παραγωγικές σχέσεις) και γιατί είχαν συναίσθηση της δύναμής τους, είχαν χρήμα και καράβια να τα οπλίσουν με κανόνια.

Οι Κοτζαμπάσηδες. οι Φαναριώτες και ο Κλήρος δεν είχαν καθόλου λόγους να επαναστατήσουν, ίσα-ίσα χτύπησαν με λύσσα την Επανάσταση.

Όσο για τους φτωχούς αγρότες ήταν ζήτημα ζωής και ψωμιού και το μόνο όπλο ήταν το δίκιο τους.

Αυτοί λοιπόν που βγήκαν πρώτοι στο κλαρί ήσαν τα πιο καταπιεσμένα και κατατρεγμένα στρώματα πολύ πριν το 1800. Όλα αυτά τα χρόνια και μέχρι το ’21 τα βουνά μας είχαν γεμίσει κλεφτουριά σαν αντίδραση στον Τούρκο ή τον Έλληνα μεγαλοτσιφλικά. Έχουμε μαρτυρία από τον Μακρυγιάννη ότι με τους Έλληνες κλέφτες πολεμούσαν κι αρκετοί φτωχοί Τούρκοι και φυσικά το φαινόμενο θα ήταν γενικώτερο. Οι Τούρκοι αυτοί πολεμούσαν για εθνική ανεξαρτησία. Επίσημα από τους «σιδερωμένους» ιστορικούς μας φαίνεται ότι η Επανάσταση άρχισε ως δια μαγείας την 25η Μαρτίου, λες κι ο κόσμος παρέμενε αδρανής και περίμενε το λάβαρο του Παλαιών Πατρών Γερμανού ή την εντολή της Φιλικής. Συγγνώμη για το μάθημα: Μια κοινωνική επανάσταση δεν ξεσπά από την μια στιγμή στην άλλη με μια διαταγή κάποιου «φορέα» και δεν είναι μια ημερομηνία. Χρειάζονται βέβαια προεπαναστατικές συνθήκες πού ωριμάζουν σε μια πορεία χρόνου με μικροεξεγέρσεις. Δεν ελέγχεται κεντρικά γιατί αλλοιώς δεν είναι τέτοια και βάζει άμεσα το «στρατηγικό» στόχο. Το τσαρούχι δεν ήξερε από λαϊκοδημοκρατίες, εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες και μετά βλέπουμε, όπως θέλουν να λένε οι κομματικοί εγκέφαλοι, γιατί έτσι μόνο μπορούν να έχουν τον έλεγχο κάθε στιγμή (βλέπε εξουσιάζουν) του λαϊκού κινήματος.

Δέστε παρακάτω πώς παίζουν στα δάχτυλα τους ταχτικούς και στρατηγικούς στόχους οι κολλήγοι της Άνδρου:
«Το έθνος μας επήρε τα όπλα κατά των τυρράνων του. Τετρακόσιους χρόνους είμεθα σκλάβοι των Οθωμανών και τώρα εγίναμεν ελεύθεροι, δώσαντες το αίμα μας δια την ελευθερίαν της πατρίδος. Εις όλα τα μέρη οι Γραικοί πολεμούν δια την ελευθερίαν των και μόνον εις τα νησιά οι κοτζαμπάσηδες δεν είδαν με καλό μάτι την ανάστασιν του Γένους. Αυτοί είχαν πάντα το ένα τους και νιτερέσα με τους Οθωμανούς. Μαζί με τους μπέηδες και πασάδες μας καταπίεζαν, μας έπαιρναν το βιός μας, μας καταφρονούσαν, μας έγδυναν, μας ρουφούσαν το αίμα μας, τσερεμέτιζαν και επλούτιζαν από τον ίδρωτα μας. Αυτοί οι σκλιάδες θέλουν να μας σκλαβώσουν και πάλιν, καταλύοντες την ελληνικήν διοίκησιν και καλούντες τον Καπουδάν Πασά να καταλάβει την νήσον μας. Το τι μας περιμένει αν έλθουν οι Τούρκοι το καταλαβαίνετε. Όχι μόνον θα χάσωμεν την ελευθερίαν μας και θ’ ατιμασθώμεν εις τα όμματα όλων των Ελλήνων και Ευρωπαίων, αλλά και θα γίνωμεν τρεις φορές σκλάβοι από την πριν κατάστασίν μας. Αυτό όμως δεν πρέπει να γίνει. Έχομεν την δύναμιν να εμποδίσωμεν το κακόν, αλλά πρώτα πρέπει να βάλωμεν νέαν τάξιν και να ιδρύσωμεν νέον σύστημα εις τον τόπον μας. Η νήσος Άνδρος είναι και αυτή δημιούργημα της φύσεως, καθώς και όλος ο κόσμος. Αλλά όταν εδημιουργήθη ο κόσμος, δεν υπήρχαν πλούσιοι και φτωχοί, μεγολοχτήμονες και κολλήγοι. Η ανισότης, η ανέχεια, η δυστυχία, είναι δημιουργήματα όχι του υπέρτατου όντος, αλλά των κρατούντων.
Εις την Αρχαίαν Ελλάδα και εις τον άλλον κόσμον και προ ολίγων χρόνων εις την Γαλλίαν, εχύθη πολύ αίμα δια να καταργηθούν τα προνόμια των αρχόντων και η ιεραρχική διατήρησις της κοινωνίας. Διατί και ημείς κατά την παρούσαν στιγμήν να μην αποτινάξωμεν όχι μόνον τον ζυγόν των Τούρκων αλλά και των αρχόντων;
Ομιλούν διαρκώς οι Τουρκοκοτζαμπάσηδες ότι έχουν δικαιώματα επί της ιδιοκτησίας μας και των εαυτών μας, τα οποία τάχα βγαίνουν από έγγραφα απαρασάλευτα. Αυτό δεν είναι σωστόν. Ο» προπάτορες των αρχόντων μας ήλθον εις το νησί μας από άλλα μέρη ως κατακτηταί και με την βίαν εξουσίασαν το καλύτερον μέρος της γης, χωρίς να έχουν προς τούτο κανένα δικαίωμα περισσότερον από τους άλλους, εκτός από το δικαίωμα του ισχυρότερου. Και άλλους μεν από τους εντοπίους ιδιοκτήτας και καλλιεργητάς εξόντωσαν και άλλους έκαμαν σκλάβους των. Οι σημερινοί λοιπόν άρχοντες, απόγονοι των κατακτητών και σφετεριστών της γης των πατέρων μας, κανέν δικαίωμα δεν έχουν να κρατούν αυτοί διά την ιδικήν των ωφέλεια και κατατυρράνευοιν και λήστευσιν ημών. Ο καιρός της ελευθερίας μας ήλθεν, ας αποτινάξωμεν λοιπόν τον ζυγόν και ας καταργήσωμεν τα προνόμια των αρχόντων μας. Όλοι οι Γραικοί θα επικροτήσουν την πράξιν μας και θα συντρέξουν εις την απόφασίν μας αυτήν. Ήλθεν η ώρα να καταργήσωμεν την αθλιότητα, να απαλλάξωμεν την κατάντια μας και να δώσωμεν το παράδειγμα και εις τους λοιπούς νησιώτας και τους άλλους γραικούς όπου στενάζουν από την αγροτικήν σκλαβιάν. Η γη ανήκει εις ημάς τους δουλευτάς της και όχι εις τους ολίγους τουρκάρχοντας που την νέμονται με το δικαίωμα του ισχυρότερου το οποίον απέκτησαν οπό τους Φράγκους και Οθωμανούς κατακτητάς. Ο εθνικός αγών μας δια να πάρη ουσιαστικήν σημασίαν πρέπει να ολοκληρωθεί με την κατάργηοιν κάθε προνομίου και κάθε δικαιώματος τα οποία υποβιβάζουν την πλειονότητα τ ων γεωργών εις την κατάστασιν του δούλου.
Η ένωσις φέρει την δύναμιν και θα μας δώση την εξουσίαν να εκτελέσωμεν την απόφασίν μας. Η κοινοκτημοσύνη δεν είναι ζορμπαλίκι, αλλά έργον δικαιοσύνης. Πρέπει να παύσωμεν να είμεθα κολλιγάδες. όπως επαύσαμεν να είμεθα ραγιάδες. Και αυτό είναι στο χέρι μας, αρκεί να μην δειλιάσωμεν. Θα δουλεύωμεν εις το εξής τα φέουδα όλοι μαζί και θα απολαβαίνει τον καρπόν των η κομμούνα μας και θα γίνεται δικαία μοιρασιά της σοδειάς εις όλους τους δουλευτάδες, ανάλογα με τον κόπον τους και την δούλευσίν τους. Δι’ όλα αυτά θα γίνει σύναξις εις την Μεσαριάν, δια να λάβωμεν από κοινού αποφάσεις. Το φέρσιμο μας αυτό θα μας κάνει πρωτολάτας εις τον δίκαιον αγώνα όλων των κολλίγων και θα γίνει άκουσμα εις όλα τα μέρη της πατρίδος και εις όλον τον κόσμον και παντού θα μας επαινέσουν και θα μας δώσουν δίκαιον».
(Η προκήρυξη συντάχτηκε στις αρχές της επανάστασης από τον Δημ. Μπαλή λαϊκό ηγέτη της Άνδρου – Δημ. Πασχάλη «Κοτσαμπάσηδες» Αθήνα 1973).

Εγώ ραγιάς δε γένομαι.
Τούρκους δε προσκυνάω,
δεν προσκυνάω τους άρχοντες
και τους κοτζαμπασήδες.

«…Εκείνοι οι αυτόματοι και ουτιδανοί άρχοντες, οι φιλάργυροι και αμαθείς αρχιεπίσκοποι… Εκείνοι οι αυθάδεις και όντως βάρβαροι προεστοί… Τι λέγουσι, λοιπόν, αυτοί οι βρωμεροί και χυδαιότατοι άνθρωποι; Πώς είναι δυνατόν να νικηθή ένα τόσο μεγάλον βασίλειον; Ημείς δεν ημπορούμεν να κυβερνηθώμεν μόνοι μας. Πού να εύρωμεν έναν άλλον βασιλέα τόσο εύσπλαγχνον και τόσον καλόν;… μάλιστα εκείνοι οι βρωμοάρχοντες της Κων/λεως, όπου όσον τύφον και αλαζονείαν έχουσι, άλλην τόσην αμάθειαν … Τι λοιπόν μπορώ να τους ειπώ δια να τους καταπείσω; Να τους κράξω, ίσως, άτιμους; Αλλ” αυτοί το έχουν δια προτέρημα».
«Ελληνική Νομαρχία» σελ. 201-204.

Το πρόβλημα για το χαρακτήρα της επανάστασης δεν είναι θεωρητικό, δεν είναι δηλ. πρόβλημα γραφείου του στυλ μπορούμε σο’ εκείνη τη φάση να μιλάμε για κοινωνική αλλαγή στην Ελλάδα ενώ υπάρχει ο Τούρκος κατακτητής… Αυτό για έναν «κομματικής» ιδεολογίας δεν συζητιέται γιατί όταν σκέφτεται το κομπιουτεράκι πούχει στο κεφάλι του βγάζει αυτόματα υπόδουλη χώρα, άρα εθνικοανεξαρτησιακός αγώνας, μετά εγκαθίδρυση της αστικής δημοκρατίας, στη συνέχεια δημοκρατικές κατακτήσεις, διεύρυνση των κατακτήσεων, στη συνέχεια αγώνας για λαϊκή δημοκρατία και πάει λέγοντας. Τι να κάνουμε όμως που οι κολλήγοι δεν είχαν την υπομονή να περιμένουν να ολοκληρωθεί ο «πρώτος τακτικός στόχος» και οι αθεόφοβοι ζητούσαν κοινοχτημοσύνες και κομμούνες. Δεν περίμεναν τουλάχιστον να ενηλικιωθεί ο Μαρξ να μας τα πει πρώτα να μη μπερδευόμαστε; Οι κομμουνιστικές ιδέες λοιπόν φτιάξαν τον Μαρξ κι όχι ο Μαρξ τον κομμουνισμό. Οι κομμουνιστικές ιδέες είναι τόσο παλιές όσο παλιές είναι η εκμετάλλευση και η καταπίεση. Ο άσχετος; από πολιτικές αναλύσεις λαός ήξερε πολύ καλά τι έκανε όταν βιάστηκε να λυντσάρει τρεις φορές τους προύχοντες που έκαναν Εθνοσυνέλευση – μετάφρασε πώς να πνίξουν την επανάσταση. Κι ήταν ο Κολοκοτρώνης πού τους έσωσε: «Έλληνες να συχάσετε. Να σκοτώσετε τους Άρχοντας θέλετε πάλι; Μη φοβάστε, κλεισμένους τους έχουμε στον Πύργο σαν πουλιά, μα δεν έχουν φτερά για να πετάξουν… Εδώ τους έχουμε. Έχετε λοιπόν υπομονή».

Τα δημοτικά τραγούδια γίνονται ταυτόχρονα με τα γεγονότα στα οποία αναφέρονται και κατά συνέπεια τα καθρεφτίζουν. Σε όσα δημοτικά έχουν γραφτεί σ’ αυτό το κείμενο και σε πολλά άλλα χαρακτηριστικά βλέπουμε ότι Τούρκοι και κοτζαμπάσηδες μπαίνουν σ’ ένα τσουβάλι, ότι μιλάνε για τουρκόφιλους κοτζαμπάσηδες, ότι ο κλήρος και οι Φαναριώτες αναφέρονται μόνο για να σατυριστούν. Κανένα δημοτικό δεν μιλάει για κάνα λάβαρο.

Ξέρουμε πως δεν υπάρχει η δυνατότητα σ’ αυτό το κείμενο να ειπωθούν όλα όσα θάπρεπε για να πείσουν για τον κοινωνικό χαρακτήρα της επανάστασης. Δεν μπαίνει βέβαια θέμα συζήτησης για τον εθνικό χαρακτήρα της επανάστασης πού είναι δοσμένος αa priori. Θ’ αναφέρουμε παρακάτω μερικά ντοκουμέντα που τουλάχιστον θα πρέπει να μας κάνουν καχύποπτους απέναντι σ’ αυτούς τους υπερτονίζοντας τα εθνικά χαρακτηριστικά κουκουλώνουν τον κύριο χαρακτήρα της επανάστασης του ’21, τον κοινωνικό.

«…πλανάται οικτρώς εκείνος πού νομίζει ότι ο πόλεμος αυτός των Ελλήνων είναι εθνικός. Τέτοιο πράγμα δεν συμβαίνει. Οι ανώτερες τάξεις δεν έλαβαν καθόλου μέρος μέχρι τώρα… Οι πιο ευκατάστατοι κι οι πιο πλούσιοι Έλληνες δεν υπεστήριξαν τον πόλεμον αυτόν ούτε άμεσα ούτε έμμεσα… Εκτός απ’ αυτήν την αναξιοπρεπή αποχή από τον αγώνα υπάρχει ακόμα και το μεγάλο μειονέκτημα ότι ο’ αυτά τα ασύνταχτα πλήθη λείπουν εντελώς τα χρηματικά μέσα… Τίποτα δεν είχαν προετοιμάσει, τίποτα δεν είχαν προνοήσει…».
Ανταπόκριση της μεγαλύτερης εφημερίδας στη Γερμανία «AILGEMEINE ZEITUNG», 17/8/1821.

«Βεβαιότατα, κανένα πράγμα δεν ημπορούσε να ήτον τόσον αρμόδιον εις το ιντερέσον μου, παρά ένας ιερός πόλεμος με την Τουρκίαν, όμως εστοχάσθηκα ότι είδα εις τα ανακατώματα της Πελοποννήσου την μάρκαν της αναρχίας. Από εκείνην την στιγμήν ετράβηξα χέρι».
Λόγια του Τσάρου, «Εφημερίς Αθηνών», 26 Σεπτεμβρίου 1824, Σύρα.

Και συνεχίζει η εφημερίδα: «Ποιο είναι αυτή η μάρκα της αναρχίας; (…) Είναι δυνατόν και καρβονάροι (σοσιαλίζουσα οργάνωση) να εζήτησαν να σχηματίσουν την υπόθεσίν μας Καρβονάρικην, και άλλοι άλλων ιδεών άνθρωποι να επάσχησαν να βάλουν εις έργον τες υποχονδρίες των;»

«Δεν συμφέρει η εγκαθίδρυσις εις τα ανατολικά της Ευρώπης μιας λαϊκής κυβερνήσεως».
Σατωβριάνδος

Ο Μητροπολίτης Ιγνάτιος, μυστικοσύμβουλος του Αλή Πασά και βενζεβούλ της εποχής του γράφει στον Παλαιών Πατρών Γερμανό ότι πρέπει να ιδρυθή κράτος για να κερδηθεί η εμπιστοσύνη των μεγάλων δυνάμεων οι οποίες «διαβάλλουν το σύστημά μας ως Καρβονάρικον»”.

«Ευθύς εξ αρχής, από δυναστικής ή πολιτικής (η Επανάσταση), έγινε κοινωνική».
Ιω. Σπηλιωτάκης, «Η Κρίσις», Αθήνα 1874 (τότε δεν είχε εφευρεθεί ακόμα το κομμουνιστοσυμοριλίκι).

«Εις τας ταραχάς της Πελοποννήσου διαφαίνεται το εναντίον της κοινωνικής τάξεως ανατρεπτικόν στοιχείον».
Τσάρος Νικόλαος Α’

Ο πιο επικίνδυνος εχθρός του λαού είναι αυτός που μιλάει τη γλώσσα του

Τύφλα νάχουν οι Παπαρηγόπουλοι και οι εθνικοπαράφρονες αστοί πλαστογράφοι του ‘21 μπροστά στον Ριζοσπάστη.

Διαβάζουμε στον (παλιώτερο 25ομαρτιάτικο) «Ο Ελληνικός λαός… τιμά τους οργανωτές της Επανάστασης, τους Φιλικούς» (σελ. 1) και παρακάτω «στεναχωριέται» που, «εξαιτίας της επικράτησης των κοτζαμπάσηδων και των τότε αφεντάδων του χρήματος, όλη η κατοπινή πορεία του αστικού εκσυγχρονισμού της Ελλάδας στάθηκε στρεβλή και οδυνηρή για τον Ελληνικό λαό. Χρειάστηκαν κόποι για να αποσπά τις δημοκρατικές του ελευθερίες»”.

Για τον Ριζοσπάστη, πέρα από την επικράτηση των κοτζαμπάσηδων που σημαίνει. λέει. οδυνηρό αστικό εκσυγχρονισμό, οι Φιλικοί ξεχωρίζονται από τους «αφεντάδες του χρήματος».

Ξέρουν οι ιστορικάτζες του Ριζοσπάστη ότι: Οι κολλήγοι στα 1910 δούλευαν – στο εκσυγχρονισμένο τους καθεστώς – με όρους χειρότερους απ’ αυτούς του καθεστώτος του Σουλτάνου (Σοφοκλή Τριανταφυλλίδη «Οι κολλήγοι της Θεσσαλίας»). Η Φιλική Εταιρεία έγινε από εμπόρους και «”αφεντάδες του χρήματος»”, ότι (ένεκα πολλοί μασόνοι) είχε οργανωθεί με πρότυπο τη «Στοά», ότι οργάνωσε κοτζαμπάσηδες, παπαδαριό και μόνο στους Φαναριώτες έκανε εξαίρεση γιατί δεν τους εμπιστευόταν (Φίνλεϋ, τ. 1, 165).

Ότι ήταν μ’ άλλα λόγια οι εκφραστές των συμφερόντων της ανερχόμενης αστικής τάξης (έμποροι, καραβοκυραίοι. βιοτέχνες). Ότι η Φιλική στο φούντωμα της Επανάστασης, εν πλήρει ‘21, διαλύθηκε – ακριβώς γιατί δεν μπόρεσε να την κάνει αστική όπως την ήθελε. Ότι τα στελέχη της αστικής τάξης βάλθηκαν μετά να πάρουν την αρχηγία του αγώνα βάζοντας σπιουνιές μεταξύ των οπλαρχηγών και προσπαθώντας να πείσουν τον λαό ότι οι κοτζαμπάσηδες έχουν πείρο ατά πολιτικά ενώ οι καπεταναίοι είναι αγράμματοι. Πού οργάνωσε – έστω – η Φιλική τον αγώνα; Ας ξεφυλλήσουν οποιαδήποτε ιστορία να δουν ότι δεν αναφέρεται τίποτα από το ‘22 και μετά για Φιλική Εταιρεία.

Οι μικροαστοί – κι αυτοί είναι λαός,
αλλά λαός «υγιώς – μόνο – σκεπτόμενων»”…
Έτσι, εγγυητές στη διαιώνιση ιού έθνους
μνέσκουμε μόνο… οι προδότες!!
Γιάννης Σκαρίμπας

Εδώ λοιπόν θέλει βάθαιμα το πράγμα.

Το ΚΚΕ. επειδή δεν μπορεί να διανοηθεί τίποτα που να μην είναι σχεδιασμένο με τον διαβήτη από τα πριν, βγάζει λάδι την Φιλική και από την άλλη στην Φιλική έχει βρει το αντίστοιχό του για εκείνα τα χρόνια, όπως οι αστοί βρήκαν τον Μαυροκορδάτο και «εθνοσυνέλευση» των τουρκοκοτζαμπάσηδων.

Έχει και συνέχεια: Προκειμένου να λιβανίσουν την Ρωσία μπερδεύουν τον Τσάρο με… τον Μπρέζνιεφ (Ρώσικο νάναι κι ό,τι νάναι).

Έτσι διαβάζουμε: «Ακόμα τούτη η άνοιξη / τούτο το καλοκαίρι / ώσπου ναρθεί ο Μόσκοβος / να φέρει το σεφέρι … Το τραγούδι τούτο από τα βάθη των χρόνων έρχεται να μας θυμίσει πάντα την πατροπαράδοτη φιλία των δυο λαών – του ρώσικου και του ελληνικού»… αλλά πολλές είναι οι ρίζες και οι διασυνδέσεις. Ακολουθεί επιστολή στον Τσάρο και στην Αυτοκράτειρα από τους οπλαρχηγούς που «προσπαθεί να θίξει τις ευαίσθητες χορδές της αυτοκράτειρας».

Διό και ημείς συν αυτώ
τω Μπρέζνιεφ υμνήσωμεν
χαίρε Κεχαριτωμένε Πάσχα πλησιάζει για.
ο Φλωράκης μετά Σου.

Απ’ την άλλη μεριά, δυνάμεις και ομάδες της λεγόμενης άκρας αριστεράς χαρακτηρίζουν την επανάσταση του ‘21 σαν αστική. Κι έχουν δίκιο. Αλλά δεν θέλουν να δουν ότι υπήρχαν δύο ‘21, ένα των κολλήγων που ξεκίνησε πολύ πριν από το λάβαρο του παπά, και το δεύτερο των καλαμαράδων, των κοτζαμπάσηδων και της Μπουμπουλίνας. Η επανάσταση του ‘21 ξεκίνησε σαν κοινωνική και λόγω των συνθηκών είχε και εθνικό χαρακτήρα. Μόλις η κλεφτουριά έδιωχνε τον Τούρκο από μια περιοχή, η πρώτη δουλειά ήταν να ξεμπερδεύουν με τους κοτζαμπάσηδες. Αυτό το ‘21 απέτυχε. Η αριστερά μας αρχίζει να μιλάει για επανάσταση του ‘21 από τη φάση που η αντεπανάσταση είχε κυριαρχήσει, ο εμφύλιος είχε λήξει δηλ. με την ήττα του λαού.

Δεν θέλουμε να μιλήσουμε για πολιτικά λάθη γιατί δεν υπάρχουν τέτοια. Απλά, οι συγκεκριμένες δυνάμεις της Αριστεράς λειτουργούν σαν κέντρα εξουσίας που, για να χωρέσουν την πολυπλοκότητα μιας εξέγερσης στα στενά κομματικο-ιδεολογικά τους πλαίσια κάνουν χιλιάδες αφαιρέσεις ώστε να καταλήξουν σε αφορισμούς εναρμονισμένους με τους εαυτούς τους, όπως αστική επανάσταση.

ορισμένα αντεθνικά στοιχεία
Συμβουλιακοί Αναρχικοί Αναρχικοί Καλλιθέας;
Αναρχικοί Κολωνού Αναρχικοί Αιγάλεω
Αυτόνομοι Πατησίων Αντιεξουσιαστές Κυψέλης

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΥΓΙΕΙΝΕΣ

Ανεβασμένη στην εξέδρα, για να κρύψει με ιό ύψος την ασημαντότητά της, η επίσημη μούχλα (Νομάρχες. Δήμαρχοι, στρατηγοί, παπάδες) καταδέχεται να χαιρετήσει πότε πότε βαρυεστημένα αυτούς πού περνούν μπροστά της υποχρεωμένοι από τους μπράβους της (δασκάλους κι επιλοχίες) ν’ απονείμουν τιμές στρίβοντας το κεφάλι.

Ο κόσμος στριμωγμένος στην άκρη, πίσω από τα κορδόνια των χωροφυλάκων, περιορισμένος στο ρόλο του θεατή, χωρίς πρωτοβουλία, να βλέπει ένα θέαμα οργανωμένο από τους οργανωτές της καθημερινής καταπίεσης.

Να βλέπει τα παιδί του, τους έφηβους των 13 και τα παιδιά των 6 χρονών υποχρεωμένα να περπατούν στη γραμμή, σα μηχανές χωρίς σκέψη ή αισθήματα, στο φριχτό ρυθμό των ταμπούρλων, με το σώμα τους κλεμένο από την εξουσία, ηθοποιοί σ’ ένα ρόλο σκηνοθετημένο από κακόγουστο σκηνοθέτη.

Να βλέπει να παρελαύνουν κορδωμένα αδιάντροπα τα σώματα ασφάλειας, αυτοί που τον έσφαξαν το ‘45 και το ‘73 και θα τα ξανακάνουν το ‘83 ή το ‘90 και που εν τω μεταξύ χτυπούν σε κάθε του ενέργεια: συγκέντρωση, πορεία, απεργία, αγροτικό συλλαλητήριο.

Ν’ ακούει το μεγάφωνο να ξερνάει ηλιθιότητες για μας τους Έλληνες, το πιο γενναίο λαό του κόσμου, ενώ ένα άλλο μεγάφωνο στη Τουρκία λέει για τους Τούρκους το πιο γενναίο λαό του κόσμου, κι άλλα μεγάφωνα στην Αγγλία, Βουλγαρία, Αίγυπτο. Ταϋλάνδη, λένε για τους γενναίους Άγγλους. Βούλγαρους, Αιγύπτιος. Ταϋλανδούς. έτσι που κάποτε όλοι εμείς οι γενναίοι να βγάλουμε τα μάτια μας με γενναιότητα.

Με σημαιοστολισμένο υποχρεωτικά τα σπίτι και το μαγαζί του με την ίδια σημαία πού κυματίζει πάνω από φυλακές και στρατόπεδα κι αστυνομικά τμήματα, έτσι που κάθε σπίτι να γίνεται λίγο φυλακή και στρατόπεδο κι αστυνομικό τμήμα.

Για περάστε λοιπόν. Τα κράτος προσφέρει στους υπηκόους του θέαμα για να εκτονωθούν με ταρατατζούμ και ζήτω, να ξεχάσουν την άχαρη δουλειά και τις τιμές πού ανεβαίνουν και να ξαναπάνε αύριο ανανεωμένοι να δουλέψουν για τ’ αφεντικά τους. Και καλού-κακού τους δείχνει τα πολυβόλα και τα τανκς για να ξέρουν τι έχουν να αντιμετωπίσουν αν διαμαρτυρηθούν.

Η παγίδα έχει στηθεί: Πάμε στη παρέλαση να καμαρώσουμε το φίλο, τη φίλη, το γιο, τη κόρη. Ο φίλος κι η φίλη από τη μεριά του αρχίζει να καμαρώνει λίγο κι αυτός, πέφτωντας έτσι στα λούκι. Και πέφτει άκουα πιο πολύ όταν φροντίζει να περάσει με άψογο βήμα μπροστά από τους επίσημους δίνοντας έτσι άξια σ’ αυτούς πού δεν έχουν.

Ή παγίδα έχει στηθεί: Είμαστε όλοι Έλληνες, έθνος ηρωικό κι αγαπημένο, όλοι μαζί, αφεντικά κι εργάτες, αξιωματικοί και φαντάροι, χωροφύλακες και πολίτες, υπουργοί και ψηφοφόροι, πολεμήσαμε τους κακούς Τούρκους το ‘21 και θα το ξανακάνουμε αν χρειαστεί.

Να όμως που κάπου κολάει το κόλπο.

Μερικοί γιουχάρουν όταν περνάει η αστυνομία, κάθε χρόνο και πιο πολλοί μαθητές το σκάνε από τη παράταξη, κάθε χρόνο και λιγότεροι έρχονται να δουν αυτό το σωβινιστικό τσίρκο.

Γιατί το παραμύθι έχει παλιώσει πια. Το ‘73-‘75, χρονιά απεργών, διαδηλώσεων, συγκρούσεων, διεκδικήσεων, η εξουσία τρομαγμένη έβγαλε από τη ναφθαλίνη το τούρκικο κίνδυνο, μας έδειξε το μπαμπούλα, μας κάλεσε σε εθνική ενότητα και κατάφερε να ξεπεράσει τη κρίση. Το ίδιο έκανε και το ‘65. Το ίδιο θα κάμει και στο μέλλον. Προς το παρόν συντηρεί με παρελάσεις το μικρόβιο του εθνικισμού.

Αυτοί πού σε μια νέα και δυνατότερη επίθεση ενάντια στό κράτος έχουν να χάσουν τα πάντα και τίποτα να κερδίσουν, ξέρουν, (μια που παίζεται το τομάρι τους), ότι αργά ή γρήγορα αυτή η επίθεση θα γίνει, από αυτούς που δεν έχουν τίποτα να χύσουν, ενώ έχουν να κερδίσουν τα πάντα.

Ξέρουν πως αύριο ο κόσμος που σήμερα παρακολουθεί το θέαμα από τα πεζοδρόμια, θα ξεχυθεί στο δρόμο ζητώντας αυτό που του ανήκει.

Τότε ακριβώς (τι σύμπτωση) κάτι θ’ αρχίσουν να γράφουν οι φυλλάδες τους για –«τούρκικες προκλήσεις» κάτι θ’ αρχίσει να παραμιλάει το χαζοκούτι τους, για «παραβιάσεις του εναερίου χώρου», για «τεταμένες εξωτερικές σχίσεις», για «ανάγκη εθνικής ενότητας εν όψει του εθνικού κίνδυνου».

Τι σημαίνει όμως έθνος:

Μήπως είναι μια έννοια που έχει άκοπα να κρύψει τις πραγματικές ταξικές διαφορές και να δημιουργήσει ψεύτικες διαφορές ανάμεσα στους λαούς;

Τι κοινό έχουμε μ’ αυτούς πού ζουν σε βάρος μας;

Και τι έχουμε να χωρίσουμε με τους Τούρκους εργαζομένους που αυτή τη στιγμή φυλακίζουν κι εξοντώνουν οι δολοφόνοι της Τουρκικής στρατιωτικής χούντας με την ευγενική ανοχή όλων των κυβερνήσεων του κόσμου;

Οι επαναστάτες του ‘21 ξεσηκώθηκαν εναντία στο Σουλτάνο, τον αγά, το γενίτσαρο, το χαράτσι. Έχουμε και σήμερα από τα ίδια: Σήμερα σουλτάνος είναι το κράτος., αγάς το αφεντικό, γενίτσαρος τα Μ.Α.Τ., χαράτσι οι φόροι. Και μουτήδες όσοι λένε «τίποτα δεν αλλάζει» – «δεν μπορείς να τα βάλεις μ’ αυτούς» – «γλύψε για να προκόψεις».

Μετά το ‘21, οι φτωχοί αγρότες πού νίκησαν το σουλτάνο βρέθηκαν με νέο εκμεταλλευτή στη πλάτη τους. Τους τσιφλικάδες, τους αστούς, τη βασιλική αυλή. Και τα νέα αφεντικά για να στερεώσουν τη θέση τους φρόντισαν πρώτα απ’ όλα να φτιάξουν δικό τους στρατό από μισθοφόρους κι αστυνομία για να εξοντώσουν αυτούς πού τους ανέβασαν στην εξουσία.

Γνήσια εγγόνια αυτών των αφεντικών είναι και τα σημερινά.

Αυτοί που μας λένε παχειά λόγια για την υπεράσπιση της πατρίδας, ενώ οι ίδιοι κάνουν χοντρές κομπίνες με τις πολυεθνικές, έχουν σε ελβετικές τράπεζες τα κλεμένα τους, έχουν ξένες σημαίες στους σκυλοπνίχτες τους.

Όμως ο εχθρός δε βρίσκεται έξω από τα σύνορα.

Είναι εδώ, στα υπουργεία, στα στρατιωτικά επιτελεία, στις διευθύνσεις των εργοστασίων, των τραπεζών, των εφημερίδων, σε κάθε διεύθυνση.

Αυτά τα τανκς που παρελαύνουν δεν είναι δικά μας.

Είναι δικά τους.

Δεν είναι για να χτυπήσουν τους ξένους.

Είναι για να χτυπήσουν εμάς.

Αυτή η πατρίδα δεν είναι δικιά μας.

Αυτοί ανακηρύξανε πατρίδα την ιδιοχτησία τους, μας μάντρωσαν στα σύνορα σα ζώα σε κλουβιά.

Αυτά τα σύνορα δεν μας αφορούν.

Αυτή η παρέλαση δεν μας αφορά.

ΟΜΑΔΑ ΑΝΤΕΘΝΙΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩ

Σε μια περίοδο κρίσης, το κράτος με πρόσχημα την ‘ανάπτυξη’ και τη ‘σωτηρία της εθνικής οικονομίας’ ξεπουλά κάθε σπιθαμή γης, επιφέροντας ολέθριες μη αναστρέψιμες καταστροφές στη φύση και τους ανθρώπους.

Ένα καταστροφικό σχέδιο του ελληνικού κράτους σε συνεργασία με την εταιρία ‘Ελληνικός Χρυσός Α.Ε.’ (η οποία ανήκει στην πολυεθνική El Dorado Gold και τον όμιλο Μπόμπολα) εξελίσσεται στη ΒΑ Χαλκιδική. Πρόκειται για ένα σχέδιο που προβλέπει την εγκατάσταση μεταλλουργίας χρυσού και χαλκού που θα επιφέρει την ισοπέδωση των δασικών εκτάσεων του όρους Κάκκαβος, στις Σκουριές. Το μεταλλείο δεν θα είναι ένα υπόγειο ορυχείο, όπως ισχυρίζονται και φαντάζονται πολλοί, αλλά μια επιφανειακή εξόρυξη που θα αποσπά τον χρυσό κατόπιν επεξεργασίας του εδάφους με κυάνιο, μετατρέποντας τη γη σε απόρριμμα και αφήνοντας τοξικά κατάλοιπα (κυρίως κυάνιο, αρσενικό και θειικό οξύ).

Οι χιλιάδες τόνοι οξέων αποβλήτων, η αποψίλωση 3.000 στρεμμάτων αρχέγονου δάσους σπάνιας βιοποικιλότητας, η μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα από το κυάνιο και χιλιάδες τόνοι σκόνης θειούχων ενώσεων που θα εκλύονται κάθε ώρα ανατινάξεων, θα θέσουν σε κίνδυνο τα γύρω χωριά και όχι μόνο.. Με αφορμή την κρίση λοιπόν, προωθείται η υλοποίηση της κατασκευής των μεταλλείων από μια εταιρία που εμφανίζεται σαν ‘σωτήρας’ που ισχυρίζεται πως θα συμβάλλει με το έργο του στη ενίσχυση της εθνικής οικονομίας, την καταπολέμηση της ανεργίας και στην ανάπτυξη του τόπου.

Τι είδους ανάπτυξη όμως;.. Μια καπιταλιστική ανάπτυξη όπου κάποιοι κερδίζουν υπέρογκα ποσά εις βάρος της φύσης, της ζωής των κατοίκων και το μέλλον της περιοχής. Αυτό που αναπτύσσεται εν τέλει, είναι το συμφέρον, η εκμετάλλευση, η διάλυση αξιών και η δημιουργία ενός τοπίου ολικής καταστροφής.

Χρόνια τώρα οι κάτοικοι της περιοχής (από την δεκαετία του 90΄) μαζί με αλληλέγγυους, δίνουν έναν μεγάλο αγώνα υπερασπιζόμενοι τον τόπου τους εναντία στους χρυσοθήρες και τα μεγάλα αφεντικά, αφού είχαν καταφέρει να αποτρέψουν παλαιότερα την εγκατάσταση της εταιρίας ΤVX GOLD.

Με αφορμή την εμπρηστική επίθεση της 17ης Φλεβάρη 2013 στο εργοτάξιο της «Ελληνικός Χρυσός Α.Ε», ο κατοχικός στρατός του φασίστα Δένδια εισβάλει με Μ.Α.Τ , σε κάθε γωνιά του χωριού και των γύρω περιοχών κάνοντας χρήση χημικών. Οπλοφόροι Ε.Κ.Α.Μίτες εισβάλουν σε σπίτια στην Ιερισσό κάνοντας συλλήψεις- απαγωγές-προσαγωγές «υπόπτων», ακόμα και ανήλικων μαθητών-τριών μέσα από τα σχολεία ώστε να τους ανακρίνουν. Ένα κλίμα τρομοκρατίας από την πλευρά του κράτους απέναντι στους κατοίκους που αγωνίζονται για τις ζωές και το μέλλον τους.

Τα χωριά της Β.Α Χαλκιδικής ορθώνουν το ανάστημα τους απέναντι στα σχέδια των ντόπιων και πολυεθνικών καπιταλιστών, που με μοναδικό κριτήριο το κέρδος, παζαρεύουν, ξεπουλάνε, λεηλατούν και μολύνουν τον φυσικό κόσμο και τις τοπικές κοινότητες. Ο αγώνας ενάντια στα μεταλλεία χρυσού είναι ο αγώνας όσων δεν πουλάνε τον τόπο, την υγεία, την αξιοπρέπεια, την εργατική τους δύναμη, και την ζωή τους. Είναι ένας αγώνας που πρέπει να έχει δίπλα του, την συμπαράσταση κάθε γωνιάς της χώρας σε πρακτικό και ηθικό επίπεδο.

Αλληλεγγύη στον αγώνα των κατοίκων της ΒΑ Χαλκιδικής.

Να σταματήσουν οι διώξεις και η τρομοκρατία των κατοίκων από το αστυνομικό κράτος Δένδια-Μπόμπολα.

Να σταματήσουν οι εργασίες και να αποσυρθεί το παράνομο εργοτάξιο από το βουνό.

Να φύγουν τα χρυσωρυχεία του θανάτου.

Αντιφασιστική Συσπείρωση Άρτας

Από τα τέλη Δεκέμβρη έχει ξεκινήσει μια ανεπανάληπτη επίθεση του καθεστώτος σε καταλήψεις ,ελευθέρους κοινωνικούς χώρους και σε οποιοδήποτε αγωνιστικό κομμάτι της κοινωνίας. H μαφία κράτους και κεφαλαίου αφού έχει εκπληρώσει όλες τις υποχρεώσεις της προς την τρόικα και έχει εγκλωβίσει την κοινωνία στην ανεργία ,στον φόβο και την μιζέρια εκπληρώνοντας ένα από τα τελευταία της χατίρια στους φασιστικούς μηχανισμούς του κράτους. Καταστρέφει οτιδήποτε υπήρξε τα τελευταία χρόνια αντιστεκόμενο σε οποιαδήποτε μορφή εξουσίας και φασιστικής απειλής.

Οι επιχειρήσεις και η εκκένωση στην βίλλα Αμαλίας, την κατάληψη Σκαραμαγκά, τα στέκια της Α.Σ.Ο.Ε.Ε και του ελεύθερου ραδιόφωνου του 98fm καθώς και επιθέσεις σε άλλους αυτόδιαχειριζόμενους χώρους σε Ξάνθη και Βόλο, δεν είναι απλά ένα στημένο σήριαλ για να ξεχαστεί το σκάνδαλο της λίστας Λαγκάρντ. Στην ουσία είναι η επίθεση του ξεκάθαρα πλέον φασιστικού κράτους που ανοίγει τον δρόμο στους νεοναζί της χρυσής αυγής να αλωνίζουν ανενόχλητοι εξυπηρετώντας τα σχέδια της τρικομματικής συμμορίας για την εξαθλίωση και καθυπόταξη της κοινωνίας στους οικονομικούς τους σχεδιασμούς.

Ταυτόχρονα τα παπαγαλάκια της στα κανάλια και τις εφημερίδες ακόμα και στον τοπικό τύπο όπως στην πόλη μας εξαπέλυσαν συκοφαντικές επιθέσεις ταυτίζοντας τους χώρους αυτούς με στέκια του Σικάγο του Τέξας, τους παρευρισκόμενους σε αυτά με κολομβιανούς εμπόρους ναρκωτικών και άλλα ευφάνταστα σενάρια.

Λίγες μέρες μετά την πρώτη εισβολή της ΕΛ.ΑΣ στην Βίλλα Αμαλίας οι μάσκες πέφτουν και τα παπαγαλάκια σωπαίνουν. Ένα τμήμα της ελληνικής αστυνομίας αποκαλύπτεται με ανώτατα στελέχη της μπλεγμένα όχι μόνο ηθικά άλλα και έμπρακτα σε κύκλωμα διακίνησης ναρκωτικών. Ταυτόχρονα στην γειτονική πόλη της Ηγουμενίτσας άνδρας της ΕΛ.ΑΣ στον χώρο του λιμανιού πιάνεται επ αετοφόρο να πουλάει ναρκωτικά..

Η πλεκτάνη του καθεστώτος έχει πέσει όμως και πρέπει να περάσει στην αντεπίθεση .Έτσι στις 9 Γενάρη εξαπολύει γενικευμένη επίθεση που θυμίζει Μέση Ανατολή[λείπουν μόνο οι νεκροί].Μετά την προσπάθεια ανακατάληψης της βίλλας Μ.Α.Τ και Ε.Κ.Α.Μ επιτίθενται με 93 συλλήψεις στην ανακατάληψη της πρώτης και 7 στην δεύτερη στην Σκαραμαγκά 61.

Ενδεικτικό ότι και οι 93 κατηγορούνται με κουκουλονόμο και τρομονόμο ενώ οι κάμερες δείχνουν καθαρά τα πρόσωπα τους. Μαζικές προσαγωγές και σε 41 άτομα που πραγματοποίησαν συμβολική κατάληψη στα γραφεία της ΔΗΜΑΡ καθώς και σε αλληλέγγυους που διαμαρτύρονται έξω από τα γραφεία του τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΙ.

Παράλληλα κάνει επίθεση με τις σιδερένιες λαβες των κλομπ σε όσους πήγαν να διαμαρτυρηθούν έξω από το υπουργείο οικονομικών οπού εκείνη την ώρα βρισκόταν ο ηθικός αυτουργός Σαμαράς. Ο οποίος να υπενθυμίσουμε ότι δεν έχει δώσει ακόμη εντολή να εισέρθουν οι αστυνομικές δυνάμεις στα σπίτια του Μπόμπολα και των λοιπών εφοπλιστών που δεν έχουν πληρώσει φόρους ποτέ στην ζωή τους. Την ίδια στιγμή που δεκάδες Μ.Κ.Ο που οι ίδιοι δημιούργησαν για ρουσφέτια δαπανώντας χρήματα που προοριζόταν για ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Τις συνδικαλιστικές οργανώσεις της ΝΔ όπου πρόσφατα στην Λάρισα αποδείχτηκε ότι οι αγρότες του κόμματος σπατάλησαν 10 εκ ευρώ και χρωστούσαν άλλα τόσα στα κρατικά ταμεία. Στα πανεπιστήμια τα στέκια της νεολαίας της ΔΑΠ όπου το μοίρασμα πτυχίων και μεταπτυχιακών ειδικότερα στα ΤΕΙ δεν έχει προηγούμενο ενώ η συμμέτοχη της σε ευρωπαϊκά προγράμματα κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες είναι καθημερινή πραγματικότητα. Αντιθέτως ο Άδωνης δίνει ρεσιτάλ λέγοντας ότι τα πανεπιστήμια έχουν μετατραπεί σε χώρους αναρχοκομμουνισμού επειδή υπερισχύουν κάποιες αφίσες.

Όλα αυτά ενώ η Βίλλα Αμαλίας και οι προαναφερόμενοι χώροι αποτελούν χώρους πολιτικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων για χρόνια. Χώροι κοινωνικών δρώμενων με συναυλίες βιβλιοθήκες, αίθουσες υπολογιστών, κύκλων αυτομόρφωσης, κινηματικούς χώρους πολιτικής ζύμωσης και αγώνων. Όσον αφορά τα άδεια μπουκάλια που βαφτίστηκαν μολότοφ… δεν χρειάζεται και πολύ μυαλό για το αυτονόητο ότι σε όλους τους χώρους νεολαίων της χώρας βρίσκονται χιλιάδες από αυτά μέχρι να επιστραφούν σε κάβες και σε χώρους ανακύκλωσης.

Όσο και αν προσπαθούν να συκοφαντήσουν να απαξιώσουν ή και να φιμώσουν τις φωνές για ισότητα και ελευθερία να ξέρουν πως είναι ανίκανοι να νικήσουν αυτά που απλά δεν μπορούν να αντιληφθούν. Ας γνωρίζουν ότι υπάρχει ένα κομμάτι που αγωνίζεται μακριά και ενάντια στους μηχανισμούς και τους θεσμούς που εξυπηρετούν τον εφησυχασμό, τον λήθαργο και την υποταγή. Είμαστε εδώ για να πολεμήσουμε το ψέμα και την πλύση εγκεφάλου από τα χειραγωγούμενα από το σύστημα Μ.Μ.Ε.

Είμαστε δίπλα σε όσους αγωνίζονται ενάντια στην σύγχρονη δικτατορία του πολιτικού και οικονομικού ολοκληρωτισμού που επιτίθεται στην κοινωνία με τον φόβο, την ανεργία και τη φτώχεια.

Απέναντι στο ψέμα και την τρομοκρατία που μεταδίδουν οι οθόνες της αποχαύνωσης καλούμε όλους τους ελεύθερα σκεπτόμενους ανθρώπους να βγούνε από τα καβούκια και τα καλούπια που τους φόρεσαν τόσα χρόνια, να συναντηθούν με τους διπλανούς τους, να συζητήσουν, να οργανωθούν και να παλέψουν για κοινότητες και κοινωνίες όπου θα παίρνουν οι ίδιοι τις αποφάσεις για ζητήματα που τους αφορούν.

Ενάντια στον κοινωνικό κανιβαλισμό, τον ρατσισμό, την αδικία και τον κοινωνικό χειμώνα που επιβάλουν.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΘΕΝΤΕΣ

ΑΜΕΣΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ

ΚΕΝΤΡΑ ΑΝΟΜΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗΝ ΤΡΙΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Αντιφασιστική Συσπείρωση Άρτας

Αν για κάποιους τα γεγονότα στις Σκουριές Χαλκιδικής φαντάζουν μακριά, να υπενθυμίσουμε ότι αποτελούν μια συνέχεια του οράματος που το παρόν σύστημα έχει για το περιβάλλον. Από τους ΧΥΤΑ/ΧΥΤΗ σε Κερατέα, Λευκίμμη, Ελληνικό, στα σχέδια για εκτροπή του Αχελώου, στην Χαλκιδική σήμερα και ίσως αύριο εδώ , τα αποτελέσματα της ‘’πράσινης’’ ή μη ανάπτυξης τους είναι παντού τα ίδια. Στις 20 Ιουνίου 2011 ο Γ. Παπακωνσταντίνου, έχοντας αναλάβει το υπουργείο Περιβάλλοντος λίγες μέρες πριν, και σε συνέχεια της διαπλοκής κράτους/κεφαλαίου, βάζει την τελευταία και κρίσιμη υπογραφή ώστε να προχωρήσουν τα σχέδια της ‘’Ελληνικός Χρυσός’’ για εξόρυξη χρυσού, και όχι μόνο, στην Β.Α Χαλκιδική. Στην εταιρεία, που ανήκει κατά 95% στην καναδικών συμφερόντων Eldorado Gold Corp. και κατά 5% στον ‘’εθνικό μας’’ εργολάβο Μπόμπολα (ΑΚΤΩΡ/MEGA), παραχωρούνται έναντι πενιχρού αντιτίμου(11 εκ. ευρώ) τα μεταλλευτικά δικαιώματα σε μια περιοχή 317.000 στρεμμάτων(αξίας 408 εκ. ευρώ) με κύρια επένδυση ένα ανοιχτό μεταλλείο χρυσού στο δάσος των Σκουριών με παράλληλη δημιουργία φραγμάτων και λοιπών βοηθητικών έργων.

Σε περιβαλλοντολογικό επίπεδο, το ανοιχτού τύπου μεταλλείου θα δημιουργήσει έναν κρατήρα διαμέτρου 2.000 μέτρων, καταστρέφοντας χιλιάδες στρέμματα του αρχέγονου δάσους των Σκουριών το οποίο δεν μπορεί να αναπλαστεί, ενώ για τα εκατομμύρια τόνους των αποβλήτων, αποτέλεσμα της επεξεργασίας, θα χρειαστούν τεράστιοι χώροι εναπόθεσης, εις βάρους ξανά της περιοχής. Φυσικά, η δραστηριότητα αυτή στα μεταλλεία θα χρειαστεί και τεράστιες ποσότητες νερού. Νερό που θα αντληθεί από το όρος Κάκαβο, αφήνοντας στην ουσία χωρίς πόσιμο νερό τα χωριά της περιοχής. Επιπλέον, η χρήση κυανίου, μέθοδος για να επιτευχθεί η όσο το δυνατό μεγαλύτερη άντληση χρυσού από το υπέδαφος, όντας η πιο συμφέρουσα από οικονομικής πλευρά, βρίσκεται μέσα στις επιλογές της εταιρίας και μπορεί ανά πάσα στιγμή να οδηγήσει, μέσω της διαρροής κυανίου στον υδροφόρο ορίζοντα, σε τεράστια καταστροφή που θα επηρεάσει τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων. Φυσικά τα υδάτινα αποθέματα κινδυνεύουν και από διάφορα άλλα κατάλοιπα της επεξεργασίας των μετάλλων, ενώ η σκόνη από τα μεταλλεία θα καλύψει την γύρω περιοχή μετατρέποντας την σε ένα τοξικό εφιάλτη.

Σημαντικό ρόλο στην προπαγάνδα υπέρ της επένδυσης παίζουν οι θέσεις εργασίας που αυτή δημιουργεί. Σε μια εποχή αυξανόμενης ανεργίας και φτώχειας, και με κύριο αρωγό τα αστικά ΜΜΕ, η εργασία παρουσιάζεται ως υπέρτατη προτεραιότητα ανεξάρτητα τις όποιες επιπτώσεις. Έτσι, οι εργαζόμενοι στην εταιρεία φτάνουν να στηρίζουν απόλυτα τις επιλογές των αφεντικών τους, βρίσκονται απέναντι στην υπόλοιπη κοινωνία και ουσιαστικά αδιαφορούν για τις επιπτώσεις στον τόπο τους και την τύχη που του επιφυλάσσεται όταν σε μερικά χρόνια η εταιρεία εγκαταλείψει την περιοχή. Το όνειρο σε μια πλαστή ευημερία τους τοποθετεί στήριγμα στην απρόσκοπτη κερδοφορία του κεφαλαίου. Σύμμαχος στη προσπάθεια αυτή στέκεται και η ΓΣΕΕ, που με την στάση της και μέσω ανακοινώσεων τάσσεται ανοιχτά υπέρ των συμφερόντων της εταιρείας προβάλλοντας ως αναγκαιότητα την διατήρηση των θέσεων εργασίας. Αυτό που κράτος, ΜΜΕ, ΓΣΕΕ ξεχνούν να αναφέρουν είναι οι χιλιάδες θέσεις εργασίας που θα χαθούν ως αποτέλεσμα της επένδυσης στα μεταλλεία. Σε μια φύση ουσιαστικά νεκρή, ο αγροτικός, κτηνοτροφικός και αλιευτικός τομέας παύει να υπάρχει. Γίνεται, έτσι, φανερή και στον πλέον δύσπιστο η επιλογή του κράτους να παραγκωνίσει και στην ουσία να καταστρέψει τον πρωτογενή τομέα προς όφελος πειρατικών επενδύσεων και καιροσκόπων. Στα παραπάνω βρίσκουμε …‘’μπόμπολα’’ παραδείγματα της νέας μορφής που επιδιώκουν να δώσουν στον καπιταλισμό ώστε να ξεπεράσουν την κρίση του. Παραβίαση της νομιμότητας που από τους ίδιους έχει επιβληθεί, μιας και η κατάσταση έκτακτης ανάγκης και τα μέτρα για την ‘’σωτηρία’’ της χώρας είναι υπεράνω νόμων. Μηδενική ανοχή σε όποιον αντιστέκεται ή και απλά διαφωνεί με το νέο μοντέλο. Και φυσικά, η εξαπάτηση ως διαχρονική αξία του πολιτισμού τους, μιας και την ώρα που ο Σαμαράς διαγγέλλει ότι σταματούν, προσωρινά, οι αναθέσεις για μεταλλευτική δραστηριότητα σε άλλες περιοχές, την ίδια στιγμή φέρνουν προς ψήφιση νομοσχέδιο όπου το κράτος αναλαμβάνει να επιδοτεί τις διάφορες αυτές ‘’επενδύσεις’’ καλύπτοντας τις δαπάνες των έργων προσπέλασης και περιχάραξης. Κράτος και κεφάλαιο σε αγαστή συνεργασία για την διατήρηση των κεκτημένων.

Σε μια περιοχή με ιστορία γύρω από τα μεταλλεία, υπάρχει και ιστορία αγώνων και μάλιστα κάποιων από αυτούς νικηφόρων. Έτσι, όπως στο πρόσφατο παρελθόν ματαίωσαν τα σχέδια μιας άλλης πολυεθνικής, της TVX GOLD έτσι και σήμερα η πλειοψηφία των κατοίκων των γύρω από τα μεταλλεία περιοχών, μαζί με αλληλέγγυους, στέκονται απέναντι στα σχέδια κράτους και κεφαλαίου. Αντιστέκονται στην λεηλασία της περιοχής τους, στη λεηλασία χλωρίδας και πανίδας και κατ’ επέκταση στη λεηλασία των ζωών τους. Ως απάντηση βρίσκουν απέναντι τους τις δυνάμεις καταστολής του κράτους που τους ψεκάζουν με χημικά, τους ξυλοκοπούν, εισβάλλουν στα σπίτια και τους συλλαμβάνουν, καλούν μαθητές για ανάκριση. Σε αυτό το σχέδιο εκφοβισμού και καταστολής τα κυρίαρχα ΜΜΕ παίζουν το ρόλο τους χαρακτηρίζοντας όποιον αντιστέκεται ως βολεμένο, ενάντιο στην ανάπτυξη του τόπου του και τρομοκράτη.

Γίνεται ξεκάθαρο ότι κράτος και κεφάλαιο δεν ενδιαφέρονται για καμιά είδους ανάπτυξη, πράσινη ή μη, και για καμία βελτίωση των συνθηκών ζωής των κατοίκων, αλλά για την επιβολή των σχεδιασμών τους με μόνη στόχευση την παραγωγή κέρδους, αδιαφορώντας για της συνέπειες. Σε μια κοινωνία που το κράτος παράγει ανεργία και φτώχεια, όπου η διάλυση υγείας και παιδείας αποτελεί καθεστωτική επιλογή και με χιλιάδες απόρους και αστέγους, είναι τουλάχιστον τραγικό να μιλάμε για ανάπτυξη. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον αγώνα των κατοίκων οι οποίοι εναντιώνονται στη λεηλασία της περιοχής και της ζωής τους. Με τις παρεμβάσεις, τις πορείες, τις συγκρούσεις, τα σαμποτάζ μας δείχνουν ότι ο αγώνας πρέπει να είναι κοινός, με συνέπεια και συνέχεια, απέναντι σε αυτή τη μηχανή καταστροφής, που ονομάζεται καπιταλισμός. Για όσους βάφτισαν βανδάλους τους κατοίκους που αγωνίζονται έχουμε να πούμε ότι βάνδαλος είναι ο πολιτισμός του κέρδους.

nhma.arta@gmail.com

Η συλλογικότητα Ακανθώνας είναι μια πρωτοβουλία ανθρώπων που δημιουργήθηκε από την ανάγκη να καταγραφούν και να αρχειοθετηθούν ο κινηματικός λόγος και οι δράσεις που λαμβάνουν χώρα στην περιοχή της Άρτας και όχι μόνο.

Η προσπάθεια μας επικεντρώνει κυρίως σε πρωτοβουλίες και βράσεις ατόμων ,ομάδων και συλογικοτήτων που σχετίζονται με το αναρχικό – αντιεξουσιαστικό -αυτόνομο κίνημα.

Οι λόγοι που επικεντρώνουμε τόσο συγκεκριμένα είναι:

1) Επειδή οι ιδέες και οι αντιλήψεις της συλλογικότητας συμπίπτουν και αποτελούν κομμάτι αυτού του χώρου.

2) Επειδή πιστεύουμε πως η ύπαρξη ενός ιστορικού – αρχειακού –ενημερωτικού σημείου αναφοράς είναι αναγκαίο και απαραίτητο για την διευκόλυνση, και την προώθηση των ήδη υπαρχόντων αλλά και μελλοντικών τοπικών κινηματικών προσπαθειών.

3) Επειδή η επιλογή των όρων διάδοσης του λόγου και των δράσεων για την απεύθυνση τους προς την κοινωνία είναι μακριά και ενάντια στο εμπορικό, κερδοσκοπικό ή κομματικό χαρακτήρα της υπάρχουσας «ενημέρωσης». (αντιπληροφόρηση)

4) Επειδή η προβολή του λόγου και των δράσεων από τα τοπικά συστημικά Μ.Μ.Ε είναι από ελλιπής και ανύπαρκτη έως και εχθρική- διαστρεβλωτική.

Οι απόψεις και το έργο της συλλογικότητας Ακανθώνας θα εκφράζονται αποκλειστικά και μόνο από τον συγκεκριμένο ιστότοπο.

(και αυτό γιατί είναι συχνό φαινόμενο στα κοινωνικά και πολιτικά δρώμενα της πόλης να παρουσιάζονται φαινόμενα κριτικής, ερμηνείας, παρερμηνείας ή και καπηλείας, που όχι μόνο δεν βοηθούν στον εμπλουτισμό και την προώθηση της συλλογικής δράσης και του αγώνα αλλά δημιουργούν σύγχυση και εμπόδια.)

Η επιλογή της αυτονομίας και της «συνωμοτικής ανωνυμίας», θεωρούμε πως μας παρέχει το προνόμιο της ουδετερότητας και αντικειμενικότητας και μας καθιστά ανεπηρέαστους και εχθρικούς απέναντι σε διάφορες νοοτροπίες που αναπαράγουν φθόνο ή προσωπική φιλοδοξία.

Οποιοσδήποτε πιστεύει πως το συγκεκριμένο εγχείρημα έχει να προσφέρει …

Μπορεί να βοηθήσει στον εμπλουτισμό του επικοινωνώντας μαζί μας μέσω email στο mplaria@yahoo.com.